zijn we weer!

Mensen, we zijn een beetje afwezig geweest de laatste dagen, we waren s avonds zo moe van zon en zee dat het schrijven er even niet van kwam. maar bijpraten kan redelijk kort, we waren nl in Ksamil en vertrokken daar zondag na het ontbijt, we reden 70 kilometer noordelijker naar camping Nirvana in Himare, een super simpele plek tussen de olijfbomen met maar 3 gasten(met ons erbij.) keurig sanitair en een terras met bar. 100 meter van een groot strand met veel beach barretjes.Nadat we geinstalleerd waren (en dat is met n half uur bij ons) een salade op het terras en even n duik in de zee, maar omdat t nog redelijk vroeg in de middag was besloten we toch nog even op pad te gaan. In Albanie zijn niet veel geocaches verstopt, maar in de buurt van de camping was er een bij een ingang van een ondergrondse tunnel voor onderzeeers..erop af, het was een hele wandeling, maar we vonden de ingang, maar de cache niet. Die zat aan de andere kant , en daar konden we niet komen. Die tunnel in de berg heeft 2 ingangen, Noord en Zuid, het is bedoeld om destijds onderzeeers en torpedeoboten te onderhouden en met munitie te laden. Het is niet meer in gebruik maar nog wel op militair grondgebied. jammer dat we niet binnen kunnen kijken N stevige wandeling berg op terug naar de auto, en terug naar de camping nog tijd genoeg om voor t eten een paar drankjes te doen bij de beachbarretjes op het strand. daarna besloten om lekker gemakkelijk te doen en op t terras van de camping te eten, het staat goed bekend! en het was ook heerlijk. De dag erna gingen we naar Gjipe beach, een mooi strand waar je alleen per boot of lange wandeling kan komen, wij gingen natuurlijk voor de wandeling, een rots pad(jawel) van 1500 meter naar beneden en einde van de dag dus naar boven, maar het was het dik waard, een pracht strandje, we bleven er hele dag! we zwommen in het fel blauwe water, aten er heerlijk gegrilde vis en wandelde wat in de kloof die landinwaarts ging. het was heerlijk relax en de terug weg over het rotspad was een goeie work out van 40 minuten! Na zon stranddagje lekker op tijd naar ons bedje! Vandaag de dag van verhuizen, tijd om door te gaan, het doel is Berat,, via een prachtig kustweg die voor een groot deel stevig omhoog, (hellingen van 10% voor kilometers) gaat rijden we eerst n stuk naar t Noorden en dan weer binnenland in! echt genieten de hele route, maar dan is voor de laatste 25 klometer het asfalt op. Dat is ook heel apart in Albanie, t asfalt kan zomaar op zijn, weg, en dat betekend dus alle verkeer groot of klein over de kiezel, grind en stof weg met gaten en kuilen, dus t meeste weer in de eerste versnelling met de caravan en straks weer bordjes rapen. Maar we staan inmiddels bij Nico in de tuin, een super klein plekje in een tuin om het huis van Nico, hij noemt t een camping, achterin een badkamertje omdat we de enige gasten zijn is het prive sanitair! Nico spreekt geen woord over de grens behalve OKE, en dat roept ie met regelmaat uit het niets om ons te vragen of we tevreden zijn!! vanmiddag zijn we t stadje al gaan verkennen, of beter gezegd, we liepen naar het hoogste punt, het kasteel op de top boven het dorpje. Prachtig was het , , maar over veiligheid hebben ze hier nog niet gehoord, overal afgronden en randen zonder hek of iets van afrastering, hier moet je als bezoeker nog zelf opletten. binnen de vestings muren wonen nog mensen, zijn winkeltjes en restaurantjes. even hebben we getwijfeld of we hier zouden neerstrijken voor en albanese hapjes tafel, maar het idee dat we dan in het donkere hobbelige weg naar beneden moesten lopen zorgde ervoor dat we net lekker bij Nico in de tuin n rijst gerecht gekookt hebben! ook lekker! morgen verder de omgeving verkennen.

en oh ja, ik vergeet te vertellen dat we vandaag ons eerste stoplicht hebben gezien in 2 weken Albanie, en terwijl we ervoor stonden te wachten beseften we dus dat ze die niet hebben. of wij hebben ze nog niet ontdekt.