spanning op de top

Zondagochtend ging dus zoals gezegd de wekker om 7 uur, we hadden de ogen nog maar net open en we hoorden regen op t dak van de caravan, hoezo dan, er was niets voorspeld. We wachten het hele kleine buitje lekker in bed af.. regen kunnen we niet gebruiken met een hike in de bergen. maar een half uurtje later dan gepland reden de camping af op weg naar Theth. weer de haarspeldbochten weg over de berg. om 9 uur zijn we begonnen aan de mooiste en bekendste wandelroute van Albanie. de route van Thet naar Valbone, over de Balkan peaks, 15 kilometer, 900 meter omhoog en ongeveer evenveel weer naar beneden. Tussen Theth en Valbone is geen weg, dus dit wandelpad werd altijd gebruikt als zijnde de kortste verbinding tussen de twee dorpen. We begonnen vol goede moed, niet wetend wat komen gaat. Binnen vrij korte tijd ging het pad redelijk steil omhoog en hadden we zweet uit porieen waarvan we niet wisten dat ze bestonden! regelmatig korte pauzes om even op adem te komen en slechts een enkele keer iets langer op een steen met een meegebracht pepermintje en zelfs een keer op n terrasje met een koud drankje, en een plek om je waterflesje te vullen met bergwater. na 5 uur aan een stuk de berg op werden we uiteindelijk beloond op de Valbona pass (1750 mtr) met een fantastisch uitzicht. Wow wat prachtig, en ondanks dat het niet het mooiste weer was was het geweldig. Onderweg was t ook heel gezellig, steeds kwam je dezelfde mensen tegen die ook naar boven gingen en ook tegenliggers die de route andersom liepen en je bemoedigend toespraken. de variatie aan Nationaliteiten was enorm. we spraken mensen uit Portugal, Kosove, Israel, Egypte, Belgie, Engeland, Duitsland. superleuk. Eenmaal over de top gingen we gelijk vol in de afdaling, langs de rotswand slingerde een smal kiezel en rots pad, super spannend... veel te spannend. Terwijl Reinier maar bleef zeggen " je glijd hier niet zomaar uit " begon bij mij de paniek toe te nemen. en moest ik mezelf toespreken niet te flippen, anders moest de helikopter me komen redden.. nadat de (angst) tranen gedroogd waren en Reinier echt door had dat ik het serieus eng vond bleef hij wat meer in mijn buurt om af en toe aanwijzingen te geven over de te nemen stappen en af en toe een hand te geven. zo ging het weer, en kon er weer genoten worden van de mooie omgeving. Er was zowaar ook een terras aan de valbone kant en op een paar boomstammen genoten we van contact met andere wandelaars en een koud drankje. Maar liefst 4 uur hadden we nodig voor de afdaling!! Totaal wandelde we dus 9 uur!! om 18.00 waren we in ons guesthouse, de avond ervoor geboekt.Splinternieuw, of beter gezegd nog niet af! er staken hier en daar nog wat leidingen uit de muur waarschijnljk voor verwarming, of het geld was op..kan ook! maar het was een prima kamer, prachtig badkamertje en geweldige douche, dat was alles wat we nodig hadden. naast het guesthouse een restaurantje waar we heerlijk aten, en we met volle buik en n paar drankjes op hadden ging om 20.30 ons lampje volledig uit!!

Nu hadden we al een tijdje ons proberen te verdiepen in de terugreis, want er is geen korte verbindng met bus ofzo..maar de kerel op de camping had geopperd dat teruglopen via dezelfde weg op dag 2 goed te doen was, nou dat was voor mij al duidelijk tijdens de hike dat was geen optie!! NOWAY.. leuk voor 1 keer maar niet nog eens. Reinier zag de uitdaging wel maar die heeft zich op t laatste moment ook bedacht, weet nog steeds niet of t kwam omdat ik dat niet zo zag zitten en anders alleen terug moest reizen of hij toch minder zin had dan de dag ervoor..Maar lopen werd het dus niet, we bestelde bij de barman een busrit naar Fierze, het meer van koman, de bus zou om 10 uur komen, dat werd 10.45. het busje (klein) dat stopte zat stamp vol, maar we mochten nog mee, er werden keurig 2 krukjes uitgeklapt in het gangpad gezet. een man werd van zijn stoel getrokken , die moest op t krukje zodat ik op t bankje kon (heel aardig) en de man en Reinier achter elkaar op t krukje. en dat voor ruim een uur!! maaar we kwamen in Fierze , waar we met 2 Nederlandse meiden een ijsje aten en ervaringen wisselde. daarna checkte we in als voetganger op de ferry waar we eerder die week met de volvo waren. geen straf om de vaartocht 2.5 uur nog ns te doen. op de boot raakten we aan de klets met een duits stel, ze gingen naar Theth, en laat nou onze volvo inTheth staan en wij nog geen idee hebben hoe we er moeten komen!! we mogen met hun mee in de gehuurde albanese auto!! Een rit van 3 uur!! Wat een geluksdag zeg!! om 19,00 stonden we naast de auto, maar als bedankje gingen we eerst een drankje doen, toen bleek dat we allemaal alleen nog maar ontbijt hadden gehad werd het een diner, wat we maar wat graag betaald voor hen!! 40 euro met zn 4.. we bedankten ze heel heel erg en stapten om 20.00 in de auto voor een rit over de eindeloze weg met haarspeldbochten in de pikzwarte avond!! een spannend uurtje maar inmiddels lekker "thuis"! het waren twee avontuurlijke dagen. kijken wat morgen weer brengt. misschien verhuizen we naar Montenegro, maar niets is nog zeker.