Het begin van het einde van de vakantie

De laatste ochtend in Albanie begint heerlijk ontspannen met een ontbijtje, we weten allebei dat t de laatste ochtend is en ontbijten zo uitgebreid (met crackertjes want brood is 22 km rijden) mogelijk om maar niet te snel te vertrekken! eerst moeten we de camping nog betalen waar we 3 nachten stonden en daarvan maar 2 sliepen want we waren aan de wandel. Aangezien we alleen cash kunnen betalen in bijna heel Albanie en we gisteren ons laatste cash geld uitgaven aan de terugreis en het dinertje met de duiters splitsen we rond 9 uur op, Reinier gaat rijden naar de dichtsbijzijnde pinautomaat, 40 minuten, en meteen ook tanken. ik maak de caravan vertrek klaar! zo gezegd zo gedaan, dik 1,5 uur later gaan we op weg naar de grens, we zitten al heel Noordelijk, Bey Bey Albanie, wat was je geweldig! we hebben met volle teugen genoten van de gastvrijheid, en alles, en wie weet ooit nog terug! maar van Albanie komen we in Montenegro, de grens overgang is geen enkel probleem, we hadden bedacht op t gemak binnendoor te rijden, van dorpje naar dorpje naar de kust , nog even 2 daagjes zon en zee. Ook hier is het mooi, wat opvalt is dat t meteen schoner is, minder afval en minder vee op straat. de uitgezochte camping rijden we rond 2 uur op, met een vers warm brood op de achterbank, na het uitzoeken van een plek onder de oude olijfbomen eerst een heerlijk lunch bij de caravan. dan om 16.00 nog even naar t strand, 300 meter lopen, en dan blijkt dat we totaal op de verkeerde plek zijn beland, een heel vies straatje, oude meuk aan mekaar getimmerd, oude half verrotte caravans in tuintjes en geur die we niet echt kunnen waaderen hoe dichter we bij t strand komen, bah, ik heb t al bekeken, wil eigenlijk terug, of liever weg, maar we kijken toch bij t strand, druk! veel bedjes en parasolletjes, aan t strand ook een camping, oud en aftands, hoe bestaat t! dat hier nog mensen kamperen, jeetje dat wil je toch niet.. afijn ik heb t wel gezien, reinier zwemt even en ik wacht wel. dan snel terug naar de camping, op ons eigen plekje, lekker koken en eten, douchen(dat hier wel gewoon netjes en schoon is) en we besluiten dat we de volgende ochtend doortrekken, waarheen? nog geen idee.De rest van de avond wordt er gerummicupt, er wordt gestreden maar toch sta ik nog achter met 17-14.

Dus vanmorgen na t ontbijt weer de caravan aangehaakt, deze keer was t zelfs een fijn gevoel! En zo vierden we vandaag vakantie met de caravan achter de auto! we reden via de panoramische kustweg naar Kotor, vandaar uit een prachtig weggetje langs de baai van Kotor, t leek net Italie! we stopten met regelmaat en pikten nog een terras mee aan t water. met een ferry gingen we ook nog naar de overkant. daarna de kustweg helemaal door montenegro en naar Dubrovnik. prachtige route en erg op ons gemak. daar kregen we zin in eten en we belandde bij een agrotourisme 12 km voorbij dubrovnik met uitzicht op de stad en zee! een ouder echtpaar serveert hier ook weer gerechten met producten uit eigen tuin. normaal alleen voor bussen met toeristen die van t cruiseschip in Dubrovnik komen, maar vanwege corona nu ook voor ons! gelukspoepers dat we zijn. de aardige dame deelt ons mede dat ze alleen snack kan serveren, kaas en worst, tomaat en olijven en wat sla! we vinden t prima! maar 2 uur later hadden we toch een meer dan volledige maaltijd gehad, met rozen likeur, karaf witte wijn, de snack schaal, en gegrild kip en beef, aardappelen(van Nederlands zaad werd vol trots verteld) en gefrituurde groenten. en toen we met volle buik om de rekening vroegen kwam de aardige man ook nog naar buiten met 2 stukken taart, zelfgemaakt door de vrouw met eieren van de eigen kippen! pff, uit beleefdheid hebben we t er nog bij gestopt, maar eigenlijk kon t niet meer! zeer voldaan stapten we in de auto en reden we nog 100 kilometer, en nu staan we op n camping aan zee en waren we hier net op tijd voor de sunset, altijd prachtig om te zien! morgen maar weer zien wat dat brengt, een ding is zeker, dichter bij huis!