avontuur

Gisteren is het er niet van gekomen hier wat te schrijven, dus praat ik jullie ff bij!! Wat een bizar land zeg!

We zijn gisteren een x de natuur in geweest, naar Lake Bovilla een enorm stuwmeer dat Tirana voorziet van drinkwater. We hadden via contact met andere Albanie reizigers gehoord van een avontuurlijk weggetje er naar toe. Daar houden we van!! Dus vol goede moed, met flessen koud water en n tas met proviand voor de lunch sprongen we om n uur of 11 in de auto. de heenweg was 27 kilometer en de reistijd volgens google maps anderhalf uur. we waren benieuwd. De eerste 13 kilometer waren bergopwaarts en het wegdek was van asfalt met enorme kuilen en gaten dus slalommend gingen we naar boven ook nog rekening houdend met de tegenliggers die natuurlijk ook op de beste stukjes wilden rijden. al best een uitdaging. De andere 14 kilometer waren nog veel erger, het asfalt was op, en waar het in het begin redelijk plat geplaveid grind was met kuilen, werd het pad almaar ruiger! grind werden keien en er was niets meer recht. op sommige stukken moest ik(Astrid) uit de auto om Reinier over t juiste keienspoor te loodsen, en de allergrootste stenen aan de kant te gooien. t was avontuur, eigenlijk gewoon niet te doen! ik weet niet of jullie wel eens "de gevaarlijkste wegen van " hebben gekeken ? Nou deze was er zekers 1! we reden 14 km in de eertse versnelling zagen onder weg 2 groepjes huizen of liever hutten , een bos koeien en een club schapen met een bejaarde schapenherderin die midden in de natuur zat te breien. we stopten, lachte vriendelijk en ik vroeg of ik een foto mocht maken. dat mocht, ze moest erom lachen. vrolijk zwaaiend gingen we verder, we waren blij dat we iemand gezien hadden. Verder viel het ons op dat op de meest onmogelijke plekken mensen begraven liggen en die graven worden allemaal versierd met zijde bloemen in felle kleuren. we zien die bloemen ook langs wegen, aan vangrail en bomen bij foto's van mensen die op die plek zijn omgekomen. Maar langs die onmogelijke weg kwamen we dus ook graven tegen. de laatste 2 kilometer werden we ingehaald, (ja we weten ook niet hoe) door een rode mercedes, die stopte meteen en vroeg of we hulp nodig hadden, nee natuurlijk niet, we gaan naar t meer,! t zou nog een kwartierje zijn. de man bleef de rest van de rit voor ons rijden. op een splitsing stopte hij bij een tegenligger, ze stapten allemaal uit, wij dan ook maar. De tegenligger kwam met een kan benzine de mercedes tanken. En ze wezen ons op een restaurant 600 meter de berg op, het pad was inmiddels weer grind geworden en we besloten te gaan kijken en dat was maar goed ook, een prachtig nieuw restaurant in het midden van niks, met fantastisch uitzicht over t fel blauwe meer!! dus de tas met proviand bleef ongeopend en we aten lekker onze lunch in t restaurant. Daaar zagen we tegen de rotsen een uitkijkpunt en dat kunnen we natuurlijk niet overslaan nu we er toch waren. Dus na t eten klommen we naar boven en genoten van het uitzicht ! wauw wat is het hier mooi!!!

We vervolgden onze weg en reden weg van t meer via een andere weg terug, minder gevaarlijk maar ook erg slecht wegdek. we kwamen door dorpjes , je weet niet wat je ziet..en we stopten nog even bij een oude brug over de rivier. Jammer dat overal afval ligt, maar dan ook echt overal! niet normaal.

Eeenmaal terug op de camping hebben we de proviand maar opgegeten die eigenlijk voor onderweg was, en hebben we de hele avond gekletst met een Pools stel en Brandy uit Kruja gedronken! Veel te laat vertrokken we naar ons bed want we wilden vroeg op om weer verder te reizen.

Vanmorgen dus de caravan aangehaakt en verhuisd naar camping Arbi aan de zuid kant van t meer van Ohrid , tegen de grens met Noord Macedonie.

lekker op t gemak gereden en ons weer over vanalles verbaasd: je kan hier tegen de richting in fietsen op de snelweg, ook kan je de snelweg oversteken met je ezel, en wandelen langs de snelweg is ook heel normaal! Je kan ook stoppen op de snelweg om uien en aardappelen te kopen want die hangen volop aan de vangrail en de verkoper staat erachter. de traditionele Koran vis die hier in de streek rond het meer gegeten wordt , wordt aangeboden zwemmend in een bak met water, ook langs de kant van de weg, ik ben benieuwd hoe je die dan mee krijgt als je m koopt.

Vandaag hebben we t rustig aan gedaan , we maakten alleen een uitstapje naar Noord Macedonie , voor t stempel in ons paspoort, en t bezoeken van een klooster. t was ook weer een heilige plek want ook hier zag ik mensen schilderijen en muren kussen. rondom t klooster was t een groot circus van souvenierswinkeltjes, restaurantjes en bootjes en strandgangers, heel apart.

we namen een plons in t meer en aten lekker in t restaurant van de camping! en het allerfijnste van vadaag is dat we een douche hebben waarmee ik mijn haar kan wassen!! hoe heerlijk is dat na een week! t begon echt touw te worden!!

Nu nog even de was ophangen en dan lekker ons bedje in, volgens mij staan we morgen in de schaduw en kunnen we misschien wat langeer slapen dan tot 8 uur!!

Goede Nacht! morgen weer een nieuwe dag.